Heb je weleens het gevoel dat je werk een sleur is geworden en dat je de bevlogenheid mist? Je hebt een goede baan, alles lijkt te kloppen en toch is er zo’n stemmetje die klaagt. Je snapt niet precies waarom maar de zin om te werken lijkt steeds meer weg te ebben. Herken je dat?
Je baan is een gouden kooi geworden, alles is op orde en toch ben je niet tevreden. Overstappen is geen optie, een betere baan kan je waarschijnlijk niet vinden en financieel is dat ook een dingetje. Toch zijn er een aantal acties die je kan ondernemen zodat je weer zin hebt om te werken.
Werk is altijd een belangrijk onderdeel van mijn leven geweest. Leren is voor mij een basisbehoefte en ik was (onbewust) altijd op zoek naar uitdagingen. Mezelf ontwikkelen was vanzelfsprekend. Op persoonlijk gebied en op vakgebied. De consequentie daarvan was dat ik mij na een tijdje in dezelfde functie ging vervelen. Dan wil ik een nieuwe uitdaging.
Werken als business analist paste goed bij mij omdat er iedere keer nieuwe projecten waren, dus weer iets nieuws om te leren. En toch was ook deze functie na een tijd weer klaar.
Uiteindelijk zat ik ook in een gouden kooi. Het bedrijf, waar ik jaren met plezier verschillende functies heb kunnen uitoefenen, had voor mij geen uitdaging meer. Weggaan was geen optie, het was veel te goed en zou mij veel te veel energie en tijd kosten om wat anders te gaan doen. Maar nog 20 jaar hetzelfde doen? Dat was wel een dingetje.
Dus wat doe je dan?
Ik ging op zoek naar de angel, waarom was ik niet tevreden. Ik had toch een prima baan? Vanuit diverse invalshoeken onderzocht ik mijn baan. Ik moest graven in mijzelf, waar kwam dat stemmetje vandaan, wat wilde die nu eigenlijk?
Het werd een ingewikkelde puzzel waarbij ik het antwoord vond in het vakgebied. Het projectmatige werk wat ik deed vond ik nog steeds leuk. De handelingen, de omgeving, het werken met mensen, allemaal prima. Kon ik nog lang volhouden en gaf mij voldoende zin om door te gaan. Maar het vakgebied boeide mij niet meer. Ik had er al zoveel over geleerd en nieuwe projecten leken steeds meer over dezelfde inhoud te gaan.
Na het onderzoek werd het tijd voor actie, op zoek naar een andere baan in een ander vakgebied? Welke dan? Weer een boel vragen en uiteindelijk ben ik een studie in psychologie gestart. De baan bleef voorlopig hetzelfde. Mijn leergierigheid kon ik kwijt in de studie. En jaren later kon ik, bij hetzelfde bedrijf, aan de slag als coach. Waardoor ik niet meer opzag tegen nog 20 jaar werken.
Zit je in een soortgelijke situatie? Denk je dat dit het is voor de komende 20 jaar? En word je daar niet blij van? Ga dan op zoek naar de angel. Keer jezelf binnenste buiten om uit te zoeken wat je mist in je baan. En onderneem dan de actie die past bij jou en jouw situatie van dit moment.
Je hebt geen glazen bol en niemand weet wat de toekomst brengt. Maar 1 ding is zeker, als je niets doet dan blijft dat stemmetje zeuren.
Als je er echt serieus mee aan de slag wil boek dan een gratis inzicht-gesprek met mij. In dit gesprek help ik je om het antwoord te zoeken op de dringende vragen die je nu hebt.
