Werkgeluk, wat is het (niet)?

Wat is werkgeluk? 

Wanneer ik de vraag aan de AI van BING stel dan krijg ik het volgende antwoord: Werkgeluk is het hebben van werk waar je voldoening uit haalt, waarbij je geprikkeld wordt, waar je enthousiast van wordt en door wordt gemotiveerd. Het gaat verder dan alleen plezier hebben in het werk wat je doet. Het is een manier van werken en deels heb je dit geluk zelf in de hand. Werkgeluk heeft ook te maken met betrokkenheid bij het werk dat je doet en een bepaalde verbondenheid met je werk.

Zo, dan weet je dat nu. Een mooie definitie en je schiet er verder niet veel mee op. 

Want werkgeluk is voor iedereen anders. Het ligt er maar net aan wat je belangrijk vindt in je werk. De een wil graag een carrière, succes en veel geld verdienen. De ander wil geen gezeur aan haar hoofd, lekker werken met haar handen en op tijd naar huis. Weer een ander wil graag een uitdaging, nieuwe dingen leren en zichzelf ontwikkelen. En weer een ander vindt het belangrijk dat ie vooral leuke collega’s heeft. Of gewoon genoeg geld verdienen zodat er geen geldzorgen zijn. En ga zo maar door. 

Dus werkgeluk betekent voor iedereen iets anders
Wat het voor jou betekent is o.a. afhankelijk van wie je bent, wat past bij je persoonlijkheid. Het is afhankelijk van je drijfveren, je motivatie, wat vind je leuk. Je talenten en competenties, waar ben je goed in (geworden) en wat doe je graag. Wat kan je makkelijk verder ontwikkelen. Wat wil je verder ontwikkelen. Met welke mensen werk je graag? In welke omgeving werk je graag? Wat is voor jou een goede werk-privé balans? Hoe snel irriteert het je wanneer zaken anders lopen dan je graag zou willen? Wanneer ervaar je werkellende? Hoe zit je jezelf in de weg om werkgelukkig te zijn? Durf je risico’s te nemen om bv. van baan te veranderen? En ga zo maar door….

Werkgeluk is op zijn minst: het ontbreken van werkellende

Dat is min of meer een gegeven. Want ellende daar wil iedereen vanaf. Meestal.
En wat is dan werkellende? Waar kan en wil je wat aan doen om je ellende om te zetten in werkgeluk? Hieronder vind je een aantal voorbeelden ter inspiratie.

1: Verveling, geen zin, geen motivatie, geen voldoening

Zin is een lastig begrip
Letterlijk gaat het om het hebben van energie om iets te ondernemen. Het hebben van energie is een fysiologische reactie op een gedachte aan een doel.

Het openen van je winkel bijvoorbeeld, het kletsen met klanten en het verkopen van je spullen zodat je geld kan verdienen om je hypotheek te betalen en ook een avondje uit kan gaan met vrienden. Het maken van een mooi ontwerp voor jouw klant. Het bedenken van een strategie voor je bedrijf. Etc.

Figuurlijk gaat zin om het hebben van een reden tot bestaan. Victor Frankl heeft hier mooie boeken over geschreven. Eén van die boeken gaat over zijn leven in een kamp in de 2^e wereldoorlog. Hij was psychiater en heeft mensen geholpen in die moeilijke periode. Door mensen te helpen vond hij een reden om te bestaan tijdens verschrikkelijke omstandigheden. Hij heeft het overleefd en schreef er later een boek over.

Ik wil zeker geen vergelijking maken tussen het jezelf vervelen op je werk en het leven in een kamp. Maar van zijn boek heb ik wel geleerd dat het hebben van een reden tot bestaan, het hebben van doelen in je leven essentieel is om zin te ervaren in het leven. Een reden van bestaan geeft je richting in het leven.

Misschien kan Victor Frankl een voorbeeld en inspiratie voor je zijn om op zoek te gaan naar een andere  reden van bestaan. Om niet weg te zakken in het gevoel van machteloosheid.

Het zal geen financiële problemen oplossen, het zal geen gezelligheid opleveren. Maar misschien wel een beetje zin om door te gaan.

Zin gaat over de rest van je (werk-) leven
Stel, je hebt een jaar of 20 gewerkt, of 30, en je realiseert je ineens dat je er nog 20 moet, of langer. In je huidige baan verveel je je al een tijdje, het is wel goed maar echt enthousiast word je er niet meer van. Misschien nooit geweest.

Bij een werkweek van + 38 uur en nog 20 jaar te gaan betekent dit dat je je nog 35.000 uur zal vervelen. Ervan uitgaande dat je de baan behoudt en dat je het ook volhoudt. Misschien heb je een lichamelijk zwaar beroep waarbij het de vraag is of je het fysiek wel redt of een mentaal zwaar beroep waarbij je uiteindelijk niet meer mee kan omdat je toch een beetje ouder wordt.

35.000 Uur verveling, denk er eens over na….

Nog ff….

Dat is best wel veel en ook best wel zonde. Je hebt maar 1 leven en dan ga je je zoveel uur vervelen. Zou het niet mooi zijn als je er wat meer van kan maken.

Dat hoeft niet te betekenen dat je je baan op moet zeggen en een wereldreis moet maken op slippers (omdat je er eigenlijk geen geld voor hebt). Of boomhutten moet gaan bouwen omdat je dat vroeger zo graag deed. Nee, een flinke portie realiteitszin is wel handig, de hypotheek moet ook betaald worden. Kinderen moeten naar school, de auto is niet gratis. En vakantie is ook erg fijn. Maar, toch zijn er misschien wel mogelijkheden om je werkende leven te verbeteren, er iets aan te veranderen. Of er iets naast te doen waardoor je meer uit je leven haalt dan je nu doet.

Tegenzin is ongezond
Soms lukt het niet meer om zin te vinden om iets te doen. Doelen die je voorheen inspireerden werken nu niet meer. Zelfs voor leuke dingen kan je geen zin meer opbrengen. 

Het risico van al die vervelende gevoelens is dat je (te) veel stress ervaart en daardoor langzaam maar zeker in een burn-out terecht kan komen. Negatieve gedachten en gevoelens nemen de overhand en je energie wordt steeds minder.

Het gevaar is dat je gevoelens van lusteloosheid ervaart en dan op de bank gaat hangen, TV gaat kijken en in een soort wachtmodus terechtkomt. Je bent dan aan het afglijden en de negatieve gevoelens zullen alleen maar toenemen.

Wat kan je eraan doen?
Om te voorkomen dat je wegglijdt in negatieve gevoelens zou je kunnen kijken naar welke elementen op dit moment in je werk-leven ontbreken en hoe je dat kan oplossen of aanpassen.

Het kost waarschijnlijk wel moeite om jezelf ertoe te zetten maar die negatieve spiraal is niet een weg die je moet willen ingaan. Het leidt tot meer ellende.

Het lastige van dit verhaal is dat je hoofd vol zit met ‘ja maar’ bezwaren. Bij iedere optie die een ander je aanreikt weet je een reden waarom dat toch niet kan. Dus ik geef je hier geen lijst met adviezen.

Behalve 1: onderzoek je eigen situatie, je ellende en je verlangens. Doe dit gestructureerd zodat je niet verzuipt in je gepieker. En neem daarna de beslissing om iets te veranderen of accepteer de situatie zoals die is.

2: Gouden kooi: ik weet wat ik heb

Heb je weleens het gevoel dat je werk een sleur is geworden en dat je de bevlogenheid mist? Je hebt een goede baan, alles lijkt te kloppen en toch is er zo’n stemmetje die klaagt. Je snapt niet precies waarom maar de zin om te werken lijkt steeds meer weg te ebben. Herken je dat?

Je baan is een gouden kooi geworden, alles is op orde en toch ben je niet tevreden. Overstappen is geen optie, een betere baan kan je waarschijnlijk niet vinden en financieel is dat ook een dingetje. Toch zijn er een aantal acties die je kan ondernemen zodat je weer zin hebt om te werken.

Een voorbeeld: Werk is altijd een belangrijk onderdeel van mijn leven geweest. Leren is voor mij een basisbehoefte en ik was (onbewust) altijd op zoek naar uitdagingen. Mezelf ontwikkelen was vanzelfsprekend. Op persoonlijk gebied en op vakgebied. De consequentie daarvan was dat ik mij na een tijdje in dezelfde functie ging vervelen. Dan wil ik een nieuwe uitdaging. 

Werken als business analist paste goed bij mij omdat er iedere keer nieuwe projecten waren, dus weer iets nieuws om te leren. En toch was ook deze functie na een tijd weer klaar. 

Uiteindelijk zat ik ook in een gouden kooi. Het bedrijf, waar ik jaren met plezier verschillende functies heb kunnen uitoefenen, had voor mij geen uitdaging meer. Weggaan was geen optie, het was veel te goed en zou mij veel te veel energie en tijd kosten om wat anders te gaan doen. Maar nog 20 jaar hetzelfde doen? Dat was wel een dingetje. 

Ik ging op zoek naar de angel, waarom was ik niet tevreden. Ik had toch een prima baan? Vanuit diverse invalshoeken onderzocht ik mijn baan. Ik moest graven in mijzelf, waar kwam dat stemmetje vandaan, wat wilde die nu eigenlijk? 

Het werd een ingewikkelde puzzel waarbij ik het antwoord vond in het vakgebied. Het projectmatige werk wat ik deed vond ik nog steeds leuk. De handelingen, de omgeving, het werken met mensen, allemaal prima. Kon ik nog lang volhouden en gaf mij voldoende zin om door te gaan. Maar het vakgebied boeide mij niet meer. Ik had er al zoveel over geleerd en nieuwe projecten leken steeds meer over dezelfde inhoud te gaan.

Na het onderzoek werd het tijd voor actie, op zoek naar een andere baan in een ander vakgebied? Welke dan? Weer een boel vragen en uiteindelijk ben ik een studie in psychologie gestart. De baan bleef voorlopig hetzelfde. Mijn leergierigheid kon ik kwijt in de studie. En jaren later kon ik, bij hetzelfde bedrijf, aan de slag als coach. Waardoor ik niet meer opzag tegen nog 20 jaar werken. 

Dus: ga op zoek naar de angel
Keer jezelf binnenste buiten om uit te zoeken wat je mist in je baan. En onderneem dan de actie die past bij jou en jouw situatie van dit moment. 

Je hebt geen glazen bol en niemand weet wat de toekomst brengt. Maar 1 ding is zeker, als je niets doet dan blijft dat stemmetje zeuren.

3: Piekeren over je werk

De oplossing: dagelijks een uurtje gericht piekeren
Ik ben niet zo’n piekeraar, eerder iemand die gewoon doorgaat. Een probleem? Ik los het op. Dat heeft jaren gewerkt totdat het niet meer werkte. Het lukte mij niet meer, ik kon niet meer nadenken, alleen maar watten in mijn hoofd. Een probleem? Het bleef hangen. Vele gesprekken heb ik gevoerd, in mijn hoofd, met mezelf. Ik werd er helemaal gek van. En ik was alleen maar moe. Je begrijpt het al, ik had een burn-out. 

Ik wil hier niet mee zeggen dat je een burn-out moet hebben om een leuke baan te vinden. Dat is echt niet een goede oplossing. Maar wat ik wel heb geleerd door die periode in mijn leven is dat het handiger is om met het piekeren aan de slag te gaan. In plaats van te blijven piekeren. 

Yeah, right. Hoe dan?
Je piekergedachten vertellen je veel over jezelf. Je verlangens, je wensen en behoeften. Je angsten, belemmerende overtuigingen en onzekerheden. En nog veel meer. Dus je hoeft je piekergedachten alleen maar te ontrafelen om antwoorden te vinden. En dan een leuke baan te vinden die bij jouw antwoorden past. 

Mijn eerste piekergedachten gingen vooral over hoe andere mensen mijn agenda vol propten. Waardoor ik het veel te druk had. Ik kon het niet meer aan en moest een manier vinden om mijn tijd beter te managen. Ik wilde meer rust. Een andere baan was niet de oplossing maar een cursus time management en leren grenzen stellen deed wonderen.

Als je vooral wakker ligt van het piekeren
Klinkt als een soort van door de bomen het bos niet meer zien. Piekeren en wakker liggen lost niets op. Wat je nodig hebt is een stappenplan waarmee je de piekergedachten kan ontrafelen. Waardoor je inzicht krijgt in jezelf. En overzicht met betrekking tot wat je wil.

Pas na herstel van mijn burn-out kon ik aan de slag met mijn piekergedachten. Door goed te luisteren en te puzzelen kwam ik tot de conclusie dat het vakgebied en het bedrijf niet meer bij mij pasten. En kon ik verder zoeken naar wat ik dan wel wilde.

Nog even over die burn-out. Herstellen van een burn-out vergt meer dan alleen maar je piekergedachten te ontrafelen. Je stress systeem is ernstig ontregeld en daar moet je mee aan de slag. Voor meer informatie over herstellen van een burn-out kan je terecht bij het CSR centrum. De expert in stress en veerkracht.

Waarom lukt dat niet zonder stappenplan?
Omdat er zoveel informatie in je hoofd zit. Waarschijnlijk ervaar je werkellende en daar pieker je over. En misschien fantaseer of droom je over je ideale baan waarbij je tegelijkertijd allerlei 'maren' kan bedenken waarom dat niet kan lukken. Je blokkeert jezelf daarmee en ervaart gevoelens van machteloosheid. Hoe krijg je orde in deze gedachtegang wanneer dat allemaal tegelijk plaatsvindt?

Weleens gehoord over je eigen criticus? En je eigen dromer? Een goed gesprek tussen beiden: Dromer: ‘Ik heb behoefte aan rust, een weekje aan het strand in Griekenland.’ Criticus: ‘Dat kan helemaal niet, er ligt nog zoveel werk. Ik heb daar helemaal geen tijd voor.’ Dromer: ‘Pffffff.’ 

Wie wint? Of is er een patstelling? En wat doe je dan?

Hoe helpt een stappenplan?
Een stappenplan zorgt ervoor dat je focust op één ding tegelijk. Zodat je alle informatie uit je hoofd op een rijtje kan zetten. Bij iedere volgende stap heb je ruimte om goed na te denken. Uiteindelijk is je hoofd leeg en heb je inzicht in jezelf. En overzicht met betrekking tot wat je wil.

Alle ‘maren’ komen aan bod. Die verdwijnen natuurlijk niet vanzelf. In het stappenplan kijk je ook naar welke acties je kan en wil ondernemen met betrekking tot alle bezwaren die je hebt.

Dus, een stappenplan. Hoe kom ik daaraan?
Het online werkgeluk coachtraject bestaat uit een stappenplan waarin je al je piekergedachten ontrafelt. Stap voor stap. Je analyseert je huidige situatie en je gewenste situatie. Waar word je niet vrolijk van en wat zijn je dromen? Vervolgens kijk je naar de obstakels, wat zit er allemaal in de weg? 

In het stappenplan leer je veel over jezelf. Waardoor je in de laatste stap in staat bent om jouw ideale baan te ontwerpen. En een route te ontwikkelen om dat voor elkaar te krijgen. 

Het is gewoon een puzzel

4: Mijn collega(‘s) irriteren mij mateloos

Hij was aan het bellen, zijn voeten lagen op het bureau
Spanning in mijn nek, watten in mijn hoofd. Irritatie ten top. Ik werd helemaal gek. Niet een kort belletje of zo maar een verkoopgesprek van minstens een half uur. En ik zat maar te turen naar mijn scherm. Dit stuk wilde ik vandaag doorsturen naar mijn collega’s maar dat zat er niet meer in inmiddels. Het zou nog wel een tijdje duren voordat ik mijn concentratie terug had. Met een beetje mazzel was dit zijn laatste telefoontje voorlopig. Dan kon ik nog iets doen vandaag.

Sinds een paar weken hadden we een nieuwe collega aan het blok
Deze was druk, erg druk. Hij had een luide stem en zat vaak aan de telefoon. Dat was zijn werk dus daar kon hij ook niets aan doen. Voorheen zat hij in een andere ruimte maar daar was het te stil, hij zat liever onder de mensen. En bij ons was een plaatsje vrij gekomen. Weg rust, weg stilte, weg lekker werken. 

Boze blikken heb ik geworpen
Met collega’s erover gesproken, dit kon toch niet. Ja, ja, ja, dat vonden zij ook wel. Maar ja, wat dan? Ik wist het ook niet. Na een flink aantal piekernachten en weer een telefoontje ontplofte ik en gooide het op tafel. Kan je niet ergens anders gaan bellen? Wij moeten ook werken en dat gaat zo niet. Hij schrok. 

Ik ook want ik ben niet zo van de confrontatie. Er ontstond een discussie en hij beloofde om er op te letten. En hij ging inderdaad af en toe naar een andere kamer om te bellen. Maar ja, hij werd ook weleens gebeld en dan gingen die voeten weer op het bureau. 

Ik kon het niet meer aan
En ik zag ook geen oplossing. Mijn collega’s waren het wel met mij eens maar waren in staat om zich af te sluiten. Het management zag er geen probleem in. Dus uiteindelijk heb ik mijn boeltje gepakt en ben naar een andere ruimte verhuisd. Daar zat niemand. Helemaal niemand. En ik vond het heerlijk. 

Herkenbaar? Overdreven?
Iedereen heeft toch collega’s waar je weleens last van hebt? Of collega’s die overal last van lijken te hebben? 

Moet je je daar dan zomaar bij neerleggen? Of is het handig om eens na te gaan wat maakt dat je last hebt van andere mensen. En nog belangrijker, hoe je daar mee om kan gaan. Het begint met zelfkennis en kennis van temperamenten en karakters. Wanneer je daar meer inzicht in hebt dan begrijp je in ieder geval wat er gebeurt.

In mijn geval had ik te maken met iemand die een flinke tegenpool was. Op een schaal van 1-100 schat ik mezelf op 80% introvert. En op een schaal van 1-100 schat ik hem 80% extravert. Dus, ik ben graag alleen, hou van stilte, denk door naar binnen te keren. En hij is graag onder de mensen en denkt door te praten. Dat is hoe het is. Het een of het ander is niet goed of fout. Het is gewoon hoe het is.

Verder waren we verschillend in onze sociale oriëntatie: gericht zijn op jezelf of op de ander. Ik ben meer gericht op de ander. Hij meer gericht op zichzelf. Ik zou het niet durven om luide gesprekken te voeren met collega’s om mij heen die boze blikken op mij werpen. Hij wel, hij had daar geen last van. Hij was bezig met zijn eigen gesprek. Niet dat het hem niet boeide dat zijn collega’s last hadden van zijn gesprekken. Hij was daar op dat moment niet mee bezig. 

En is het dan ineens opgelost?
Nee, zo werkt het inderdaad niet. Begrijpen dat mensen verschillend zijn, hoe ze verschillend zijn en hoe dat werkt in de interactie en communicatie lost niet direct een probleem op. Het maakt een probleem bespreekbaar. Het voorkomt een hoop gepieker en frustraties. Begrip kan leiden tot het bedenken van oplossingen. Begrip voorkomt dat je een hekel krijgt aan een ander. Begrip maakt het mogelijk om een gesprek aan te gaan.

Hoe los je het dan op?
Mijn frustraties waren te hoog opgelopen. Op dat moment zag ik een uitweg en die heb ik gepakt. Het was toen voor mij een goede oplossing. Zou ik het weer zo doen? Nee, nu niet meer. Ik zou nu in gesprek gaan en proberen het samen op te lossen. Samen bespreken hoe hij zijn werk kon doen en ik mijn werk kon doen. Ik had ook kunnen kiezen om bij lastige klussen een aparte ruimte op te zoeken. En misschien waren er nog andere oplossingen. 

Begrip geeft je geen garantie. It takes two to tango. Vanuit het weten dat mensen verschillend zijn probeer ik nu samen op zoek te gaan naar een oplossing. Wanneer de ander dat niet wil dan zoek ik mijn eigen oplossing. 

Vechten tegen het temperament van de ander. De ander proberen te veranderen. Dat doe ik niet meer. Dat is een mission impossible.

Blij zijn met al mijn collega’s?
Dat is natuurlijk een utopie. Je hebt niet met iedereen een klik. Maar wanneer je jezelf goed kent weet je wat wel of niet werkt voor jou. 

Wanneer je net zo introvert bent als ik en snel overprikkeld bent dan is samenwerken met een groep extraverte mensen geen goed plan. Dan is werken in een kantoortuin geen goed plan. Dan is het handiger om op zoek te gaan naar een baan waarbij je in stilte kan werken. 

Samen werken met mensen op de beursvloer? Helpdesk medewerker in een kantoortuin waarbij de hele dag de telefoon rinkelt? Niet handig. Maar werken in een rustige omgeving: boswachter, eiland-bewaker in de stille oceaan, programmeur, etc. Klinkt voor mij aantrekkelijker.

Zelfkennis is de sleutel tot geluk
Dat is mijn motto. Wanneer je jezelf goed kent dan kan je pas de juiste keuzes maken. 

Het bovenstaande voorbeeld is gebaseerd op een onderdeel van je temperament. Uiteindelijk ben je veel meer dan je temperament. En ben je niet alleen introvert of extravert. Naast je temperament heb je te maken met je drijfveren, je behoeftes, je valkuilen, je overtuigingen, je normen en waarden enzovoorts. Dat alles tezamen vormt je persoonlijkheid, je karakter.

En dan heb je ook nog te maken met je gedrag dat soms aansluit bij je karakter en soms een masker is omdat je je aanpast aan je omgeving. Maar daar gaan we het een andere keer wel eens over hebben. 

Hoe kom je aan die zelfkennis?
Waarschijnlijk weet je al een hoop over jezelf. Het lastige is om rekening te houden met alle facetten van jezelf op het moment dat je op zoek gaat naar ander werk. En niet goed weet wat je wil. Wat je dan nodig hebt is een goed overzicht van alle belangrijke facetten. Zodat je bewuste keuzes kan maken.

In het online werkgeluk traject werk ik met een aantal psychologische theorieën en modellen waardoor je nadenkt over jezelf. Je krijgt hierdoor inzicht in jezelf en in anderen. Je vergroot daarmee je zelfkennis. Alle belangrijke zaken noteer je in het werkboek en verwerk je als een soort puzzel in een overzicht.

Deze kennis neem je mee in het ontwerpen van jouw ideale baan. Zodat je bij het solliciteren op functies of banen rekening houdt met wie je bent en hoe je in elkaar steekt. Garanties? Nee, maar wel bewuste keuzes.

Zo, ik werk nog even verder in mijn stille kantoortje.
Gezellig met me, myself and I 😊

5: Doen wat anderen doen omdat je niet weet wat je wil

Het boek van Michelle Obama is een mooi voorbeeld
Zij vertelt hierin uitgebreid dat ze opgeleid was tot juriste en bij een advocaten kantoor ging werken. Om er daarna achter te komen dat dit vakgebied helemaal niet aansloot bij haar persoonlijke motivatie en ambitie. Best wel jammer van al die opleidingen. Maar wie weet nou precies wat ie wil en wat bij hem / haar past wanneer je gaat studeren? Vaak ga je dan een kant op waarin je toevallig goed bent. Of wat anderen vinden dat je moet doen.

Zelfkennis, waarom zou je dat willen hebben? Mijn overtuiging is dat zelfkennis de sleutel is tot gelukkig zijn / doen. Des te beter je jezelf kent des te meer je de omstandigheden kan creëren / zoeken die bij je passen.

Het gaat over je persoonlijkheid kennen, wat is nou eigenlijk je basiskarakter? Waar ben je mee geboren? Wat heb je aangeleerd wat echt bij je past? En wat heb je aangeleerd wat eigenlijk niet bij je past?

Zelf heb ik vele functies gehad voordat ik heb gevonden wat bij mij past
Een lesdag over MBTI heeft bij mij 17 jaar geleden een zaadje gepland voor psychologie en zo ben ik begonnen aan een hele nieuwe weg in mijn leven.

Daarvoor was ik al een tijdje zoekende, wat wil ik nou eigenlijk? Allemaal testen gedaan en daaruit bleek dat het werk wat ik deed best wel goed bij mij paste. De inhoud, het vakgebied (financiële wereld) niet maar wat dan wel? En hoe kom je daar dan achter? De omgeving, een sterk hiërarchisch en bureaucratisch bedrijf, past ook steeds minder bij mij. Maar wat dan wel?

Door je zelf helemaal uit te pluizen kom je er achter. Je leert welke basisbehoeftes sterk zijn. Bij mij is dat bv. vrijheid, ik wil graag zelf denken en beslissingen nemen. Jarenlang heb ik in een werkomgeving gewerkt waar dat kon en zelfs werd gewaardeerd. Daarna werd het steeds minder, ik voelde mij er steeds minder op mijn plek. Maar ik wist niet waarom. Nu wel.

Door je interesses helemaal uit te diepen leer je wat voor jou boeiend is. Werken in een vakgebied dat je interesseert geeft veel werkplezier. Als ‘leren’ een basisbehoefte van je is dan is het juiste vakgebied essentieel voor werkgeluk.

Zo zijn er diverse ingangshoeken om je zelfkennis te vergroten en om vervolgens een plaatje op te bouwen van het ideale voor jou. Dit is voor iedereen anders, de basisbehoeften van mensen zijn verschillend. De interessegebieden zijn verschillend. De ambitie is verschillend.

Go with the flow, dan kom je er wel. Toch? Dan vind je vanzelf de ideale baan die bij je past?
Het heeft mij werkellende en werkgeluk opgeleverd. Werkellende omdat ik geen idee had wat ik wilde. Werkgeluk omdat ik cursussen volgde die ik leuk vond en op functies solliciteerde waarbij ik mezelf verder kon ontwikkelen. Achteraf gezien.

Ik ben slecht begonnen, 5 jaar op een fabriek gewerkt omdat ik geen idee had wat ik wilde en wat ik kon. Doodongelukkig was ik. Overgestapt van werkgever vanwege een persoonlijk conflict, hierbij vergat ik even dat de baan zelf erg leuk was. Andere mensen gevolgd omdat die vonden dat een baan goed bij mij paste. 25 Jaar in de effectenwereld gewerkt terwijl het vakgebied mij totaal niet interesseerde. En zo kan ik nog wel een paar voorbeelden noemen. Ik zal je er niet mee vermoeien.

Waar het om ging is dat ik tijdens mijn loopbaan in eerste instantie mijn eigen pad niet volgde. Ik had geen idee. Toen ik dat eenmaal wel gevonden had sloeg ik zijwegen in door omstandigheden bv. een persoonlijk conflict. Of een manager die vond dat ik iets goed kon en mij wel kon gebruiken. Jaja, mijn ego was er blij mee. Ik verdwaalde gemakkelijk.

Misschien herken je dat wel? Je start een opleiding omdat je iets goed kan. Of het leuk is heb je geen idee van. Dan solliciteer je naar een baan omdat je er goed geld mee kan verdienen. Achteraf past het niet bij je maar je weet niet goed waarom.

Wat is dan werkgeluk, wanneer is het wel goed?
In mijn loopbaan ging veel goed omdat ik onbewust mijn passie volgde door cursussen te doen die ik leuk vond. Of mezelf vaardigheden aanleerde omdat ik dat gewoon wilde. Ik zat uren achter de computer om bv. uit te zoeken hoe je in Excel informatie in een rij om kon zetten naar een kolom. Iedere gek zijn gebrek zeg ik maar. Ik heb veel geleerd en vaak met plezier gewerkt. 

Na jaren in de effectenwereld gewerkt te hebben liep ik toch vast. Voorwaarden lezen over aandelen Philips of obligaties van de Nederlandse Staat konden mij gestolen worden. Maar ja, wat dan?

Werkgeluk is doen wat je leuk vind, waar je goed in bent, waar je je goed bij voelt en waar je goed je geld mee kan verdienen. That’s it. O, wacht even. En werken in een vakgebied dat je leuk vind. Bij een bedrijf dat bij je past. Met dezelfde normen en waarden als jij. 

Je eigen pad? Hoe weet je dat dan?
Na een intensieve zoektocht begon ik aan een opleiding psychologie. Dat leek mij wel interessant. Bleek dat je ook met jezelf aan de slag moest, dat was nog wel even een dingetje. En wat heb ik daar veel van geleerd. Hoe belangrijk het is om jezelf goed te kennen. Zonder deze kennis had ik nooit de ideale baan voor mezelf kunnen vinden.

Je eigen pad is doen wat je leuk vind, waar je goed in bent en waar je je goed bij voelt. Dat is al een stuk gemakkelijker. En daar begin je dus mee. Wat vind je gewoon leuk om te doen, van welke hobby wil jij je beroep maken? Wat vind je interessant, waar lees je graag over, welke onderwerpen trekken jouw aandacht? Waar ben je goed in? En wat maakt dat je je nuttig voelt? Die 3 bij elkaar vormen jouw eigen pad. Jijzelf bent de sleutel tot je eigen pad. 

Goed weten wat je wil is cruciaal om een baan te vinden die bij je past
Om je eigen pad te bewandelen zonder te verdwalen. Om niet van de regen in de drup terecht te komen. Om je talenten te benutten en gemakkelijk vaardigheden te ontwikkelen. Om een vakgebied te zoeken op basis van je interesses. 

Je eigen pad is de basis om de ideale baan te ontwerpen. Waarmee je op zoek kan gaan naar een bedrijf dat bij je past met een bedrijfscultuur die bij jou past. Om met mensen te werken die bij jou passen. Moet ik nog even doorgaan?

Hoe goed ken jij jezelf? 
Weet jij precies wat je wil?

6: Er is overal wat, dus blijf ik maar zitten

Ja, dat klopt, er is overal wat. Als je er zo over denkt en ervan overtuigd bent dat het daardoor geen zin heeft om iets aan je werk-ellende te doen lees dan vooral niet verder. Niet doen!

Maar, als je er zo over denkt en toch ook verlangt naar meer werkgeluk, lees dan wel even verder. Want dat is namelijk mogelijk. Je hoeft niet ergens te blijven hangen omdat er ‘overal wel wat is’. 

Dat ‘wat’ kan namelijk enorm verschillen. Ik heb bij een bedrijf gewerkt waar ook ‘altijd wat’ aan de hand was. Het was niet perfect maar het was voor mij toen wel een prima baan. Ik had het naar mijn zin en ik kon mezelf ontwikkelen. Het bedrijf paste goed bij mij.

Later werd dat ‘wat’ een grote ‘WAT’ en was het niet leuk meer. Het zat in de weg om met plezier en passie aan het werk te gaan. Het bedrijf was door overnames e.d. veranderd en paste niet meer bij mij. 

Dit gebeurde niet van de een op de andere dag, het was een proces waarbij langzaam de bedrijfscultuur veranderde. Het was net als een jas die door het wassen op een gegeven moment niet meer lekker zit. In het begin heb je het niet in de gaten en opeens voel je dat ie niet meer lekker zit. 

En dan wordt het tijd voor een nieuwe jas
Dan is het tijd om afscheid te nemen van de oude jas. Nu is het kopen van een nieuwe jas behoorlijk simpel. Veranderen van baan of functie is een stuk ingewikkelder. En ontdekken waarom je je niet meer happy voelt in een baan is ook een stuk ingewikkelder. 

Vaak voel je wel dat het bedrijf en jij niet meer zo goed matchen maar je weet niet waarom. Dan is het handig om dat eerst te onderzoeken. Direct van baan veranderen is niet altijd de beste oplossing. Helemaal niet als je niet weet wat er precies aan de hand is. En ook niet als niet weet wat je dan nodig heb om de juiste match te vinden voor jezelf. 

Inzicht in je werk-ellende en in je werk-geluk is essentieel om de juiste beslissingen te kunnen nemen. Het onderzoeken van wat het ‘WAT’ nu precies is geeft je de mogelijkheden om e.e.a. te veranderen. 

Past je jas niet meer? Dan kan je daarna op zoek naar een mooie nieuwe jas! En kan je weer jaren vooruit.

7: Had ik maar…. spijt achteraf

Leef je beste leven, volg je hart
Krijg je de kriebels als je dit soort uitspraken leest? Denk je dan direct ‘natuurlijk, droom lekker verder’?

En als je dan ’s avonds naar het nieuws kijkt over alle ellende in deze wereld dan zakt de zin om ‘je beste leven te leven en je hart te volgen’ helemaal het putje in. 

En de volgende dag ga je weer vol goede moed naar je werk. Want je hebt tenminste werk, je hebt zekerheid en je kan er je rekeningen mee betalen.

Toch is dat jammer. Ja, er zijn veel mensen die moeten vechten om te overleven. Er zijn mensen die nooit hun beste leven kunnen leven of hun hart kunnen volgen. En ja, je hebt zekerheid en je kan je rekeningen betalen. 

En toch… heb je dromen over meer voldoening, meer plezier, meer flow, meer geld of meer werk-geluk. Ondanks dat je weet dat het veel slechter kan, en dat je het best goed hebt, blijf je dromen over beter.

Mijn motto: geen spijt achteraf!
Onderzoek kan geen kwaad. Stel nu dat je door zelfonderzoek en marktonderzoek erachter komt dat je best nog wat stappen kan maken naar werk-geluk, waarom zou je dat niet een kans geven?

Hoeveel jaar moet je nog werken? 10, 20, 30? 

Dat is lang wachten tot je pensioen.

Dat is erg lang als je werkt doet dat je niet leuk vindt!

Je ideale baan is misschien te hoog gegrepen maar iedere stap die je maakt waarbij je meer werk-geluk ervaart zal bijdragen aan je levensgeluk. Aan het leven van je beste leven. 

Als je werkt in een giftige bedrijfscultuur dan kan een verandering van omgeving een groot verschil maken. Of als je werkt onder of boven je niveau en je kan daar een verandering in doorvoeren dan ga je met veel meer plezier naar je werk. Of als je liever met je handen of buiten werkt dan is het de moeite waard om te onderzoeken wat de mogelijkheden zijn.

Wat gebeurt er als je niets doet? Wat zijn de consequenties?
Wat betekent dat voor de jaren dat je nog moet werken, voor je werkgeluk en voor je werkellende?

En hoe kijk je dan terug naar je werkende leven wanneer je met pensioen gaat?

In de praktijk blijkt dat er vaak mogelijkheden zijn om stappen te maken. We beginnen er meestal niet aan omdat we direct door willen naar een eindresultaat. Dat is als een berg willen beklimmen en in één stap op de top willen staan. Onmogelijk!

Door goed te onderzoeken wat je dromen je willen vertellen, wat je verlangens zijn, kan je onderzoeken welke mogelijkheden er zijn om veranderingen door te voeren. Om nieuwe dingen te proberen. Of om iets nieuws te leren. Whatever nodig is om meer werk-geluk in je leven binnen te halen. 

En mocht je tot de conclusie komen dat het echt niet mogelijk is om stappen te maken dan weet je in ieder geval waarom. Dan kan je het loslaten en je energie ergens anders op richten. Op andere gebieden waar je wel meer geluk uit kunt halen. 

Dan heb je geen spijt achteraf, je hebt het onderzocht!