Meerdere malen in mijn leven ben ik de zoektocht gestart om erachter te komen wat ik nou eigenlijk wilde. Dan vond ik mijn werk niet (meer) leuk en ging ik op zoek naar iets anders. Omdat ik nogal introvert en autodidact ben deed ik dat geheel zelfstandig en geloof me, het was veel werk en lastig om erachter te komen.
Mijn 1e baan was op een fabriek en ik wist al vrij snel dat ik daar niet zo blij van werd. Maar ja, wat dan? En hoe dan? Solliciteren? Dat durfde ik niet, ik was niet zo mondig en sloeg snel dicht. Uiteindelijk na een aantal jaren twijfelen, berusten, toch weer willen, niet durven, ben ik via een uitzendbureau op kantoor terecht gekomen bij de backoffice van de Amsterdamse Effectenbeurs. Dat paste een stuk beter bij mij. Meer werken met mijn hoofd, verdiepen in materie, leren, ik hield ervan.
Binnen het bedrijf heb ik verschillende stappen gemaakt. Ieder keer op zoek naar nieuwe uitdagingen, meer leren, kennis en kunde. Ik leerde van alles over de effectenwereld. Later had ik een leidinggevende functie dus ik leerde over management. Ik maakte een zijstap naar de projectafdeling, werd business analist en later projectleider. Leerde weer nieuwe dingen over projectmanagement en alles wat ermee te maken had.
Ik leerde veel en vond het meeste ook leuk en interessant alleen de effectenwereld boeide mij eigenlijk helemaal niet. Maar ja, daar zat ik inmiddels al aardig wat jaren in, dus wat moet je dan? En hoe dan? De zoektocht was weer veel werk en ook weer lastig. Ik had een goede baan dus overstappen (en dat vervelende solliciteren) was wel een dingetje. Middels een uitgebreide test "Wat is de kleur van jouw parachute" ontstond het idee dat ik meer met mensen wilde werken. Lekker vaag. Na weer een periode van twijfel, uitzoeken, berusten en willen/niet willen kwam ik per toeval op het pad van psychologie terecht en daar begon een hele nieuwe carrière zich langzaam te ontvouwen.
De details van alle vervolgstappen zal ik je besparen maar vanaf dat moment zijn er vele muntjes gevallen m.b.t. hoe ik in elkaar zit en wat er wel of niet bij mij past. Waarom ik iedere keer weer op zoek ging en waarom het zo moeilijk was om uit te vinden wat ik dan wilde. En wat het moeilijk maakte om vervolgens stappen te ondernemen om daadwerkelijk iets anders te gaan doen.
Sinds 2004 zit ik op een nieuw pad, mijn eigen pad. Een pad vol werkgeluk.
Het is ook gewoon hard werken, maar vooral leuk en inspirerend werken. Het past precies bij mij. Ik kan er de rekeningen mee betalen en ik ben nooit uitgeleerd.
Als 'kers op de taart' haal ik veel voldoening uit het meelopen in de zoektocht van andere mensen. Ik zie mezelf hierbij als een tijdelijke gids en geef je tools en inzichten waarmee je je eigen werkgeluk en route daarnaartoe kan vinden. Ik reik je gereedschappen aan waarmee je de mogelijke obstakels die je tegenkomt uit de weg kan ruimen of kan overwinnen.
