Hoe zorg je voor een fijne samenwerking met collega's? Een oplossing voor botsende temperamenten.
Hij was aan het bellen, zijn voeten lagen op het bureau
Spanning in mijn nek, watten in mijn hoofd. Irritatie ten top. Ik werd helemaal gek. Niet een kort belletje of zo maar een verkoopgesprek van minstens een half uur. En ik zat maar te turen naar mijn scherm. Dit document wilde ik vandaag doorsturen naar mijn collega’s maar dat zat er niet meer in inmiddels. Het zou nog wel een tijdje duren voordat ik mijn concentratie terug had. Met een beetje mazzel was dit zijn laatste telefoontje voorlopig. Dan kon ik nog iets doen vandaag.
Sinds een paar weken hadden we een nieuwe collega aan het blok. Deze was druk, erg druk. Hij had een luide stem en zat vaak aan de telefoon. Dat was zijn werk dus daar kon hij niets aan doen. Voorheen zat hij in een andere ruimte maar daar was het te stil, hij zat liever onder de mensen. En bij ons was een plaatsje vrij gekomen. Weg rust, weg stilte, weg lekker werken.
Boze blikken heb ik geworpen. Met collega’s erover gesproken, dit kon toch niet. Ja, ja, ja, dat vonden zij ook wel. Maar ja, wat dan? Ik wist het ook niet. Na een flink aantal piekernachten en weer een telefoontje ontplofte ik en gooide het op tafel. Kan je niet ergens anders gaan bellen? Wij moeten ook werken en dat gaat zo niet. Hij schrok.
Ik ook want ik ben niet zo van de confrontatie. Er ontstond een discussie en hij beloofde om er op te letten. En hij ging inderdaad af en toe naar een andere kamer om te bellen. Maar ja, hij werd ook weleens gebeld en dan gingen die voeten weer op het bureau.
Ik kon het niet meer aan. En ik zag ook geen oplossing. Mijn collega’s waren het wel met mij eens maar waren in staat om zich af te sluiten. Het management zag er geen probleem in. Dus uiteindelijk heb ik mijn boeltje gepakt en ben naar een andere ruimte verhuisd. Daar zat niemand. Helemaal niemand. En ik vond het heerlijk.
Herkenbaar? Overdreven?
Iedereen heeft toch collega’s waar je weleens last van hebt? Of collega’s die overal last van lijken te hebben?
Moet je je daar dan zomaar bij neerleggen? Of is het handig om eens na te gaan wat maakt dat je last hebt van andere mensen. En nog belangrijker, hoe je daar mee om kan gaan. Het begint met zelfkennis en kennis van temperamenten en karakters. Wanneer je daar meer inzicht in hebt dan begrijp je in ieder geval wat er gebeurt.
In mijn geval had ik te maken met iemand die een flinke tegenpool was. Op een schaal van 1-100 schat ik mezelf op 80% introvert. En op een schaal van 1-100 schat ik hem 80% extravert. Dus, ik ben graag alleen, hou van stilte, denk door naar binnen te keren. En hij is graag onder de mensen en denkt door te praten. Dat is hoe het is. Het een of het ander is niet goed of fout. Het is gewoon hoe het is.
Verder waren we verschillend in onze sociale oriëntatie: gericht zijn op jezelf of op de ander. Ik ben meer gericht op de ander. Hij meer gericht op zichzelf. Ik zou het niet durven om luide gesprekken te voeren met collega’s om mij heen die boze blikken op mij werpen. Hij wel, hij had daar geen last van. Hij was bezig met zijn eigen gesprek. Niet dat het hem niet boeide dat zijn collega’s last hadden van zijn gesprekken. Hij was daar op dat moment niet mee bezig.
En, is het dan ineens opgelost?
Nee, zo werkt het inderdaad niet. Begrijpen dat mensen verschillend zijn, hoe ze verschillend zijn en hoe dat werkt in de interactie en communicatie lost niet direct een probleem op. Het maakt een probleem bespreekbaar. Het voorkomt een hoop gepieker en frustraties. Begrip kan leiden tot het bedenken van oplossingen. Begrip voorkomt dat je een hekel krijgt aan een ander. Begrip maakt het mogelijk om een gesprek aan te gaan.
Hoe los je het dan op?
Mijn frustraties waren te hoog opgelopen. Op dat moment zag ik een uitweg en die heb ik gepakt. Het was toen voor mij een goede oplossing. Zou ik het weer zo doen? Nee, nu niet meer. Ik zou nu in gesprek gaan en proberen het samen op te lossen. Samen bespreken hoe hij zijn werk kon doen en ik mijn werk kon doen. Ik had ook kunnen kiezen om bij lastige klussen een aparte ruimte op te zoeken. En misschien waren er nog andere oplossingen.
Begrip geeft je geen garantie. It takes two to tango. Vanuit het weten dat mensen verschillend zijn probeer ik nu samen op zoek te gaan naar een oplossing. Wanneer de ander dat niet wil dan zoek ik mijn eigen oplossing.
Vechten tegen het temperament van de ander. De ander proberen te veranderen. Dat doe ik niet meer. Dat is een mission impossible.
Blij zijn met al mijn collega’s?
Dat is natuurlijk een utopie. Je hebt niet met iedereen een klik. Maar wanneer je jezelf goed kent weet je wat wel of niet werkt voor jou.
Wanneer je net zo introvert bent als ik en snel overprikkeld bent dan is samenwerken met een groep extraverte mensen geen goed plan. Dan is werken in een kantoortuin geen goed plan. Dan is het handiger om op zoek te gaan naar een baan waarbij je in stilte kan werken.
Samen werken met mensen op de beursvloer? Helpdesk medewerker in een kantoortuin waarbij de hele dag de telefoon rinkelt? Niet handig. Maar werken in een rustige omgeving: boswachter, eiland-bewaker in de stille oceaan, programmeur, etc. Klinkt voor mij aantrekkelijker.
Zelfkennis is de sleutel tot geluk
Dat is mijn motto. Wanneer je jezelf goed kent dan kan je pas de juiste keuzes maken.
Het bovenstaande voorbeeld is gebaseerd op een onderdeel van je temperament. Uiteindelijk ben je veel meer dan je temperament. En ben je niet alleen introvert of extravert. Naast je temperament heb je te maken met je drijfveren, je behoeftes, je valkuilen, je overtuigingen, je normen en waarden enzovoorts. Dat alles tezamen vormt je persoonlijkheid, je karakter.
En dan heb je ook nog te maken met je gedrag dat soms aansluit bij je karakter en soms een masker is omdat je je aanpast aan je omgeving. Maar daar gaan we het een andere keer wel eens over hebben.
Hoe kom ik aan die zelfkennis?
Waarschijnlijk weet je al een hoop over jezelf. Het lastige is om rekening te houden met alle facetten van jezelf op het moment dat je op zoek gaat naar ander werk. En niet goed weet wat je wil. Wat je dan nodig hebt is een goed overzicht van alle belangrijke facetten. Zodat je bewuste keuzes kan maken.
In het online werkgeluk traject werk ik met een aantal psychologische theorieën en modellen waardoor je nadenkt over jezelf. Je krijgt hierdoor inzicht in jezelf en in anderen. Je vergroot daarmee je zelfkennis. Alle belangrijke zaken noteer je in het werkgelukboek en verwerk je als een soort puzzel in een overzicht.
Deze kennis neem je mee bij het ontwerp van jouw droombaan. Zodat je bij het solliciteren op functies of banen rekening houdt met wie je bent en hoe je in elkaar steekt. Garanties? Nee, maar wel bewuste keuzes.
Zo, ik werk nog even verder in mijn stille kantoortje.
Gezellig met me, myself and I 😊
-----------------------------------------
Mijn naam is Nel Kes, mijn passie is psychologie en mijn missie is het verspreiden van werkgeluk. Ik ben eigenaar van VitaeBona® > het goede leven. VitaeBona® biedt tools & trainingen waarmee je jezelf ontwikkelt. Zodat je werkellende transformeert naar werkgeluk.
-----------------------------------------
Ontdek je passie en stop met werkellende (verveling, slechte werk-privé balans, etc.)
In het werkgeluk traject ontwerp je je droombaan en ontdek je welke baan het-beste-bij-je-past. Meer informatie >>
Wil je een van de bouwstenen van jouw droombaan uitproberen?
Start met de WerkGelukAnkers puzzel en ontdek welke werkwaarden voor jou zijn. Klik hier >>
Wat andere werkgelukzoekers zeggen:
Die hun doombaan hebben ontworpen en daardoor hebben ontdekt welke baan perfect bij hun past. Klik hier >>
Heb je specifieke vragen en wil je meer weten?
Bel: 06-21321795 of plan een afspraak voor een vrijblijvend INFO gesprek in mijn agenda >>
Download de gratis werkgeluk gids
En ontdek wat de ingrediënten van werkgeluk zijn. Klik hier >>
Gratis toegang tot de werkgeluk omgeving met informatie over het werkgeluk traject
Maak gratis en vrijblijvend een account aan. Klik hier >>
